سـیـه کـاران در مـیـخـانـه ها بستند حـافـظ جان ** خـم و مـیـنـا و جـام بـاده بـشکستـنـد حـافظ جان
بــه مـسـتان مـی انـگــور حـدها می زنـنـد آنـان ** که از کبر و غرور و مکر سرمستند، حافظ جان
خــدا گـویـنـد و می گـیـرنـد جـان و مال مردم را** خــدا دانـد کـه بس نا مـردم و پستـند حـافظ جان
خــدا کـی نان جان با شـرط ایمان میدهد کس را ** چــرا الـلـهـیـان ایـن را نـدانـسـتـنـد حـافـظ جـان
خــدا مـا را از ایـــن الله اهــریـمــن رهــا سـازد** یـقـیـن اهـریـمـن و الله هــم دسـتـنـد حـافظ جـان
همان اهریمن است الله و در این شک ندارم من* * گـواهــم ایـزدی ایــرانـیـان هـسـتـنـد حـافظ جان
بـبین شب ها چـه تـاریـک است زیـر پـرچـم الله ** بـبـیـن مـردم چـه بدبخت و تهیدستند حافظ جان
سلامـی کـن بـه خیـام آن ابرمرد از من مسکین *** بـگــو پستـان در مـیخـانـه ها بستند حـافظ جان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر