۱۳۹۰ خرداد ۸, یکشنبه

چند نقل قول از امامان شیعه

علی می گوید:

رسول مرا به مدینه فرستاد تا تصاویر را نابود کنم و سگ ها بکشم.

مبادا مرد عریان شود که شیطان به او نظر و طمع کند.

هرکه را دردی رسد با زن خود جماع کند تا خوب شود.

می دانی تنبور چه می گوید؟ می گوید زود باش تا به جهنم روی

یکی از ملائک حامل عرش به صورت گاو است. پس گاو سید حیوانات است.

وطی کنیز فاجره و کنیزی که از زنا باشد جایز است. صاحب کنیز می تواند دخول دیگران را بر کنیز خود حلال کند.

وطی کردن بمجرد گفتن صاحبش که دخول کردن او را بر تو حلال کردم حلال است.

امام صادق:

کسیکه زیاد بخندد در روز قیامت گریه اش بسیار و کسیکه زیاد گریه کند در بهشت خنده اش بسیار شود.

مکروه است ترک بسم الله کردن در حالت دخول و نکاح با زن سنی و زنان سیاه پوست.

سرمه کشیدن بر چشم قوت جماع را زیاد می کند.

نعلین سیاه نپوش که ذکرت را سست می کند. زرد بپوش.

سنت پیغمبران است زن بسیار داشتن.

اگر کسی بدست و انگشت با فرج زن یا کنیز بازی کند خوب است.

به مفضل که از تنگی نفس ناراحت بود گفت بول شتر بخور تا ساکن شود.

هر یک از پدر و پسر زن یکدیگر را به شبهه دخول کند اصبح آن است که حرام نمی شود.

امام باقر:

دوست دارم پنیر را در شب که موجب قوت جماع می شود .

زن آزاد را در برابر زن آزاد جماع نکن.

اما کنیز را در برابر کنیز اشکالی ندارد.

انجدان رومی بخورید که درد مقعد را زایل می کند.

کلید طب عرب حجامت و حقنه است و بسی قی کردن و آخرین دوا داغ کردن است.

موسی کاظم:

هرکس لذت جماع با کنیزان را دریابد هرگز آنرا ترک نمی کند و اگر کسی فرج زن را ببوسد بر او باکی نیست.

نماز مکن در خانه ای که تصویر است مگر آنکه نخست سر تصویر قطع کنی و بعد نماز بخوانی.

محمد:

بر زن لازم است که هروقت شوهرش اراده جماع داشته باشد از او دریغ نکند حتی پشت پالان شتر.

مبادا کسی با زن خود جماع کند و پیش از آنکه زن آب دهد او آب دهد بلکه با تانی و مکث تا هر دو با هم آب دهند.

(کتاب پژوهشی بر زندگی علی و منابع ، صفحه 342 -347 )

۱۳۹۰ اردیبهشت ۲۲, پنجشنبه

توهم خدا، اثر ارزشمند ریچارد داوکینز

دانلود ترجمه فارسی کتاب از ا. فرزام

پندار خدا به فارسی

در مقدمه ی “پندار خدا”، داوکینز چهار پیام اصلیِ “آگاهی بخش” کتاب را چنین بیان می کند:

  • بیخدایان [اتئیست ها] می توانند زندگی شاد، سرشار، متعادل، و از لحاظ فکری پرباری داشته باشند.
  • انتخاب طبیعی و دیگر نظریه های علمی بهتر از “فرضیه ی وجود خدا” به کار تبیین جهان جانداران و چه بسا کل کیهان می آیند.
  • نباید کودکان را به کیش والدین شان دانست و بر آنها برچسب دین خاصی زد. اصطلاحاتی مثل “بچه کاتولیک” یا “بچه مسلمان” باید منزجرکننده محسوب شوند.
  • بیخدایان باید به بیخدایی خود مفتخر باشند، نه شرمنده. زیرا بیخدایی فرد نشانه ی صحت و استقلال ذهن اوست.

داوکینز می نویسد که ایمان دینی، دست کم به تعبیر متعارف آن، یک “پندار” است: باور کاذبی است که در برابر تمام شواهد خلاف خود سخت جانی می کند. او با این نظر رابرت پیرسینگ همنوا می شود که “هنگامی که یک نفر دچار پندار می شود، دیوانه اش می گویند. هنگامی که افراد بسیاری دچار یک پندار می شوند، مؤمن شان می خوانند.”